Begin april werd de landelijke open-huizen dag door NVM makelaars gehouden. Een ongekend succes. Voor sommige woningen telden we in de 40 (!) bezoekers. Kandidaat kopers in de rij, een enkeling duurde het te lang en keerde onverrichter zaken terug.
Onbewust dwaalden mijn gedachtes af naar de koopgrage consumenten die dit keer wel in de rij wilden staan op de ruïnes van wat V&D ooit was hun koopje te bemachtigen. De week voor de open-huizen dag stond in het Financieel Dagblad te lezen dat de economie zich weer op het peil bevindt van 2006. Ook de huizenprijzen zouden zich in de randstad weer op het oude niveau van 2008 bevinden. Als oud vertrouwd is, huiver ik aan de gedachte toen de bubbel kort daarna uit elkaar spatte.
En ja, het is waar, banken en overheid hebben er veel aan gedaan om consumenten en bedrijven te heropvoeden met strengere financieringseisen. Het lijkt er echter op, dat de draconische maatregelen die de overheid en de centrale banken hebben genomen als onbedoelde bijwerking tot effect hebben, dat er een nieuwe bubbel dreigt te ontstaan. Het onbeperkt opkopen van obligaties, het driftig bijdrukken van geld, de belachelijk lage rente die de economie feitelijk ontwricht. Consumenten vertonen hetzelfde gedrag bij de aankoop van een huis als in de jaren negentig, en het begin van deze eeuw. Door het totale gezinsinkomen te nemen als basis voor een hypotheek nam de ‘vraagzijde’ sterk toe en keken de mensen niet meer naar de intrinsieke waarde van de woning, maar meer naar wat ze konden betalen.
Hetzelfde gebeurt nu met de huidige lage rente. De consument betaalt gerust 10% of 20% over de vraagprijs. In bijvoorbeeld Amsterdam kom je niet meer aan een huis als je niet bereid bent het financieringsvoorbehoud te laten vervallen (!) en flink over de vraagprijs heen te bieden. Een typisch geval van een short memory, een kort geheugen.
Plaats een reactie