Recent had ik een afspraak met een klant die interesse had om te investeren in een bedrijfspand vanwege de verhuurmogeljikheden. De aspirant koper, een zestiger, ondernemer, reeds sinds jaren verhuurder van één of twee bedrijfspanden, had door de telefoon al een spervuur aan vragen gesteld. Hij maakte een wat onzekere indruk.
Aangekomen bij het pand merkte ik, dat de drang om te investeren in een pand vooral werd ingegeven door de onvrede over de lage rente op de bank. De passiviteit die daarbij hoort, paste hem niet goed. Met het beleggen in aandelen en/of obligaties geeft hij te veel controle uit handen. Hij was gewend om als ondernemer invloed te blijven uitoefenen. Met de aankoop van een pand weet hij zich hiervan verzekerd. Zo zetten voorzichtig de niet professionele beleggers weer hun eerste stappen op de vastgoedmarkt na de omwenteling van 2008. Handelaren die bij voorbeeld op veilingen kopen zijn hun vorig jaar al voorgegaan.
Ook daar nam het aantal transacties toe, waardoor de bodem, zij het dunnetjes, wordt gevormd. De professionele vastgoedbelegger neemt over het algemeen nog een wat afwachtende houding aan, en wacht tot de huurprijsverlaging in de retailsector zich heeft doorgezet, of hij neemt daar bij de aankoop van een onroerende zaak een voorschot op middels een flinke huur- en/of leegstandscorrectie. Zo lijkt het erop dat de vastgoedmarkt met al haar deelmarkten zich langzaamaan weer herpakt. Hersteld vind ik een verkeerde kwalificatie, omdat het een terugkeer naar – in dit geval letterlijk – oude waardes impliceert. Als je als vastgoedbelegger en/of als vastgoed deel uitmaakt van een beleggingsportefeuille waar ook aandelen en obligaties in zitten, en je rekent met de huidige scherpe huurprijzen en rekening houdt met een reële periode van leegstand, dan kun je momenteel prima zaken doen.
Teer Bedrijfsmakelaars | Simon Hamming
Plaats een reactie